De held van deze fettuccine western is de in Rome geboren Alfredo Di Lelio (1883 – 1959). In Vicolo di Santa Maria in de wijk Trastevere om precies te zijn. Zijn ‘mamma’ Angelina opende een restaurantje in Piazza Rosa (een schattig pleintje, dat is afgebroken in 1910, waar nu de Galleria Sordi staat). In 1908 begon Angelina haar fettuccine met boter en kaas te serveren, precies het jaar waarin de zoon van Alfredo werd geboren, Armando genaamd. Het is dan ook deze trattoria waarin Alfredo zijn eerste fettuccine maakte voor zijn zwangere vrouw als ‘medicijn’, en het later aan tafel bij de klanten bereidde en serveerde, dus niet, zoals zo vaak beweerd wordt, in het nu beroemde ristorante Alfredo aan de via del scrode. In dat restaurant begon hij voor zichzelf in 1914 na de verdwijning van Piazza Rosa en heeft deze bestiert tot 1943 waarna het verkocht is aan mensen buiten de familie!

Maar het was wel in dit restaurant waar het beroemde Amerikaanse koppel Mary Pickford and Douglas Fairbanks tijdens hun huwelijksreis (1920) verslingerd raakte aan de fettucine all’Alfredo. Eenmaal terug in Hollywood werd het gerecht bekend en beroemd gemaakt tijdens de vele jet set dinertjes. In 1927, tijdens een bezoekje aan Rome schonk het stel een mooie foto van zichzelf in het restaurant en een puur gouden bestek met de inscriptie To Alfredo the King of the noodles. Nu nog wordt dit gerecht met goudkleurig bestek geserveerd in het restaurant aan de Piazzo Augusto dat nu bestuurt wordt door de kleinkinderen Alfredo III en Ines.

Na de verkoop van ristorante Alfredo bleef het kriebelen bij Alfredo I en daarom pakte hij de Alfredo traditie weer op door samen met zijn zoon Armando (1908 – 1982) in 1950 het restaurant Il Vero Alfredo in Piazzo Augusto Imperatore nr 30 te openen. Buiten Italië beter bekend onder de naam Alfredo di Roma. De zoon Armando werd Alfredo II genoemd en zijn zoon Alfredo werd, je raadt het al, Alfredo III en die serveert het beroemde gerecht nog steeds in Il Vero Alfredo. Overigens noemen de Italianen het gewoon ‘pasta burro e parmigiano’ en de pasta is dan fettuccine. De lol is dat in Italië pasta bianca gewoon pasta is met wat boter en Parmezaan, en inderdaad als je een beetje ziek, zwak en misselijk bent dan maakt je mamma deze pasta voor je. Dus het bestaat wel. Maar het staat natuurlijk nergens op het menu. Behalve in de twee restaurants in Rome waar ze voor Euro 20,- ‘Fettucine Alfredo’ serveren aan Amerikanen. Uiteraard gaan daar geen Italianen naartoe, zelfs geen Europeanen! Maar lekker is het wel, dus hier het “recept”.

Ingrediënten 400 gr fettuccine, 250 gr boter in plakjes (kamertemperatuur), 350 gr geraspte goede! Parmezaanse kaas, vers gemalen zwarte peper

Bereiding Kook de fettuccine volgens de gebruiksaanwijzing beet gaar. Laat de pasta uitlekken en bewaar een beetje van het kookvocht. Neem een mooie voorverwarmde schaal en doe er de boter in, gooi de nog warme pasta in de kom en roer het door de boter. Voeg de kaas toe en een klein beetje kookvocht, roer tot er een romige saus op de fettuccine ligt. Op smaak brengen met versgemalen zwarte peper en ik vind een beetje versgemalen nootmuskaat erop lekker. Meteen serveren op warme borden.

Leuk om te weten: Tijdens de Amerikaanse drooglegging gingen filmsterren vaak naar het buitenland om daar gezellig de bloemetjes buiten te zitten. Het online verhaal vertelt dat in de jaren ’20 Mary Pickford (ladys Louise Smith 1892 – 1979) samen met Charlie Chaplin en haar latere man Douglas Fairbanks een tripje naar Havana, Cuba maakten. Nou ja, je weet hoe dat gaat, twee mannen met een mooie vrouw in een beroemde bar (Havana bar) en een beroemde bartender (Fred Kaufman), die gaan cocktails verzinnen in ere van. De Mary Pickford cocktail heeft pit en is mysterieus. Dit is hem geworden. 45 ml witte rum / 45 ml verse ananassap / 1 tl grenadine / 6 druppels marasquin likeur. In cocktail shaker met ijs en uitschenken, serveren met zo’n vieze cocktail kers erop. De marasquin druppels zijn er later (1930) aan toegevoegd.