Wat is een perzik? Laten we het simpel houden. De perzik is een boomsoort van de rozenfamilie, geslacht Prunes en heeft twee soorten vruchten de Prunes Persica met donzige huid en de Prunes Persica Nectarina met gladde huid. Het zijn steenvruchten net als de kers, de pruim en de abrikoos. De perzik is fertiel, en derhalve kan het zichzelf bevruchten.

What is in a name?

Dat de Romeinen rare jongens waren wordt maar weer aangetoond door hun naam voor de perzik, malum persicum oftewel de “Perzische appel”. Wetenschappelijk heet het dus de Perzische pruim (Prunes Persica). Maar goed het komt gewoon uit de Zhejiang provincie in China. Het is een oud vruchtje want het sappige ding is terug te traceren naar 6000 BC! En het kwam aan in India rond 1700 BC. Toen kreeg Alexander de Grote er genoeg van en veroverde Perzië in 333BC en verspreidde de vrucht door heel zijn koninkrijk en dus ook in Griekenland. De Spanjaarden brachten de perzik in de 16de eeuw naar de nieuwe wereld en de Engelse bioloog George Minifie plantte de eerste perzik in zijn tuin in Virginia in de 17de eeuw.

De kleur

Binnen de rassen wordt onderscheid gemaakt naar de kleur van het vruchtvlees: wit, geel of rood. De witten zijn zoeter en wat minder zuur, daar houden Aziaten en Amerikanen van. En de gele zijn zoet met meer zuur en daar houden wij, de Europeanen van. Dat is maar goed ook want de witten kunnen slechter tegen vervoer.

Beroemde perzikgerechten

Dat is een lang verhaal en het is allemaal de schuld van de Franse topkok Auguste Escoffier (28 oktober 1846 – 12 februari 1935). Die moest zich natuurlijk weer eens uitsloven voor een vrouw, dit keer Helen Porter Mitchell geboren in Melbourne (19 Mei 1861 – 23 Februari 1931), en door haar geboortestad bekend geworden in Europa als Nellie Melba, de Australische opera diva.

Nellie was innig bevriend met Escoffier en at vaak in zijn restaurant in het Savoy hotel in Londen. In 1894 kreeg Escoffier kaartjes voor haar optreden in Wagners opera Lohengrin als Elsa in Covent Garden. Daar kwam een prachtige scene in voor van een witte boot in de vorm van een zwaan, toen nog heel origineel! De volgende dag kreeg de mooie Nellie een toetje van vanille ijs met rijpe sappige perziken in een zilveren schaal op een zwaan gehakt uit ijs. Hij noemde het “perzik met een zwaan” (Pêche au Cygne). Later in de Ritz Carlton in London serveerde hij het toetje met een mooie frambozenpuree en noemde het Pêche Melba. Escoffier was natuurlijk weer eens verliefd geworden en heeft ook de Melba toast, de Melba saus en de Melba garnituren naar haar genoemd.

Om deze blog compleet te maken, het recept van de Pêche Melba opgenomen in de vintage serie.

Recept Pêche Melba

Ingredienten voor 2 personen

2 rijpe perziken / 2 el suiker / 2 el frambozensaus / 2 bollen goede vanille-ijs

Bereiding

Doe 200 ml water in een pan en verwarm met de suiker tot het kookt. Doe de perziken in de pan, zet het vuur uit en pocheer twee minuten. Schil de perziken en snij in twee helften (haal de pit eruit). Laat 1 uur koelen in de ijskast.

Leg in ieder glas een halve perzik schep er een bol vanille ijs op en weer een halve perzik. Giet er de frambozensap over.

Wat niet mag!

Lekker perziken uit blik en veel slagroom. Of (gesmolten) chocolade met amandel. Nou ja er mag zoveel niet.

Wat wel mag!

De door Escoffier verzonnen melba saus gebruiken

100 gr rode bessen / 100 gr frambozen / 2 el witte poedersuiker / 2 el drank (bv Triple Sec)

Bereiding

Het fruit mag gekocht worden uit de vriezer van de supermarkt. Doe het fruit in de Mixer samen met de drank en de suiker. Klaar! Afkoelen in de koelkast.